Ansizin gelir aklima

İlkokul kaçıncı sınıfta öğrenmeye başladık zamanları bilmiyorum ama henüz daha dün öğrenmiş gibi dimağımda taze kalmış geçmiş zamana dair dilbilgisi dersinden nükteler... Mis'li Geçmiş zaman ve Di'li Geçmiş zaman. Başka bi deyişle geçmiş zamanın hikayesi ve geçmiş zamanın rivayeti... Güya şahit olduğumuz hadiseleri di'li geçmiş zamanla, başkalarının anlattıklarını da Mis'li geçmiş zamanla anlatıyoruz. Gerçekten öyle mi acaba? Bizzat şahit olduğumuzu sandığımız şeyler gerçekten algıladığımız şekilde mi cereyan ediyor yoksa birileri öyle algılamamızı istediği için mi öyle algılıyoruz? Bir köşe yazısından hareketle 'Benlik Yüzyılı' orjinal adiyla 'The Century of the Self'** adli 4 bölümlük belgeseli izledim geçenlerde.... Sosyal hayatın, algılarımızın, arzu ve ihtiyaçlarımızın nasıl da detay detay 20. yüzyılın başından itibaren kurgulandığını bilimsel veriler ve başroldeki aktörlerin isimleriyle anlatıyor detaylı... O zaman anlıyorsunuz ki algıladığımız

Sanirim universite ucuncu sinifta okudugumuz tiyatro eserlerinden biriydi Thomas Shepard'in 'The Curse of the Starving Class'. Aradan gecen onca yila ragmen okuduktan sonra etkisi hic gecmeyen eserler arasindadir. Anadolu'nun kucuk bir sehrinde dogup buyuyen birisi icin bu tur eserlerin canli performanslarini gormek elbette ki pek  mumkun degildi ama okumakta izlemek kadar etkileyebilir bence insani. 'Feel good' tarzi bi hikaye degil bahsetmek istedigim. Basliktaki ozlu sozun bati tarzi tiyatroya dokulmus haliydi hatirladigim kadariyla 'Ac Sinifin Laneti'. Fakir bir ailenin oglu her ne kadar alkolik ve merhametsiz babasindan nefret ettigini ve asla onun gibi olmayacagini zannetse de hikayenin sonunda aslinda ondan farki kalmadigini anlar, hatta  bu bir lanet gibi nesilden nesile gececektir. Sanirim herkes en azindan hayatinda bir kere ebeveynlerinin hareketlerini ve tepkilerini elestirip asla ayni hareketi yapmayacagina yada ayni tepkiyi vermeyecegine