Katrani Kaynatsan Olur mu Seker? Cinsine Yandigim Cinsine Ceker!!

Sanirim universite ucuncu sinifta okudugumuz tiyatro eserlerinden biriydi Thomas Shepard'in 'The Curse of the Starving Class'. Aradan gecen onca yila ragmen okuduktan sonra etkisi hic gecmeyen eserler arasindadir. Anadolu'nun kucuk bir sehrinde dogup buyuyen birisi icin bu tur eserlerin canli performanslarini gormek elbette ki pek  mumkun degildi ama okumakta izlemek kadar etkileyebilir bence insani. 'Feel good' tarzi bi hikaye degil bahsetmek istedigim. Basliktaki ozlu sozun bati tarzi tiyatroya dokulmus haliydi hatirladigim kadariyla 'Ac Sinifin Laneti'. Fakir bir ailenin oglu her ne kadar alkolik ve merhametsiz babasindan nefret ettigini ve asla onun gibi olmayacagini zannetse de hikayenin sonunda aslinda ondan farki kalmadigini anlar, hatta  bu bir lanet gibi nesilden nesile gececektir.
Sanirim herkes en azindan hayatinda bir kere ebeveynlerinin hareketlerini ve tepkilerini elestirip asla ayni hareketi yapmayacagina yada ayni tepkiyi vermeyecegine dair kendine soz vermistir. Baskalariyla karsilastirilmak benim icin en sinir bozucu ve en uzuldugum cocukluk hatirlarim arasindadir. Gelin gorun ki aynisini zaman zaman bende karsilastirma yapiyorum sevdiklerimi baskalariyla karsilastirarak... Ister bilinc altina islendigi icin deyin, ister ne gorduysen onu yapmaya mahkum olma laneti deyin, isterseniz buyuk konusmanin verdigi netice deyin ama iste 'Armut dibine dusermis, Ingilizce versiyonuyla da  'The apple does not fall far from the tree.'
Anneannem kizdigi zamanlarda ozellikle el kizi tabir edilen gelinlerine hemen 'Anasi sogan babasi sarmisak' diye soylenirdi. Buna paralel olarak benim yaptigim bir hatayi da 'memur cocuguna yakismiyor diyerek elestirirdi. Memur cocugu davranis kodlarini su yasa geldim hala ogrenemedim ve 'hanim hanimcik' bir torun olamadim ama 'memur cocugu' tabiri hala kulaklarimda... 
Sozun ozu hepimiz yetistigimiz cevrenin ve ailenin davranis kodlariyla programlanmisiz. Her nen kadar gizlemeye ve degistiemeye calissak da zaman zaman perdede yansimalarini gormek icten bile degil. Ne kadar cok atasozu ve hikaye var bu konuyla alakali... Son olarak anneannemin meshur hikayesiyle bitireyim:' Zamanin evrinde dilencilik yaparak gecinen bir cingene kiz yasarmis. Gunun birinde padisah yoldan gecerken bu kiza tutulmus. Sarayina getirmis, evlenip onu es yapmis. Cingene kiz artik bir Sultan olmus olmasina da gel zaman git zaman sarayin sasasi, zenginligi onu mutlu etmeye yetmemeye baslamis. Bir gun padisah karisinin odasina girince bi  de ne gorsun? Karisi altin kafesin icindeki bulbulun onune diz cokmus: 'Allah rizasi icin bir sadaka!' diye dileniyormus.' Defalarca dinledigim bu hikaye bana hic bir zaman keyif vermese de dogruluk tasimiyor degil zannimca. Ne dersiniz?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Umut iyi bir kahvalti, fena bir aksam yemegidir.

Resim
Dun bir kose yazisinda basliktaki cumleyi okudum; biraz keskin ama bir o kadar da dogru bir  tespit sanki. Francis Bacon adli amca zamaninda soylemis bu cumleyi. Bayilirim  filozoflarin sozlerini okumayi bazen. Allah ozel bir yetenek vermis  bu adamlara.  Ozdeyis demisken aklima geliverdi yine. Anneannemden defaaatle duydugum baska bir tespiti. "Akil incir cekirdeginin icinde kizim." derdi ne zaman etrafta birilerinin beklenmedik onun tabiriyle delice bir seyler yaptigini duysak. Cok agladigimi gordugu zamanda soylerdi bu cumleyi, akrabalardan birinin dogum sonrasi gecirdigi bunalim uzerine de, bahce komsumuzun oglunun intihari uzerine de,  hastaligindan dolayi yasadigi izdiraptan aglayan anneme de ve   daha nelere nelere de.... Sadece filmlerde olur dedigimiz ne cok sey yanibasimizda hatta icimizde yasanabiliyor... Cocukken oturdugumuz ve anneannemlerin hala oturduklari mahallede evler tek yada  birkac katli ve  bahceliydi. Kapi komsusu tabirinden cok bahce komsusu tabir
Devamı

YASAMAK ZOR ZANAAT VESSELAM...

Resim
  Nazım Hikmet bu sözü sanki sana yazmıştı babacığım, hayatının mottosuydu adeta. Yalan yok, her konuşmamızda en az birkaç kez "Yaşamak zor zanaat vesselam..." demenden çok da hoşnut değildim. "Ya baba" derdim çoğunlukla, keşke başka bir şey söylesen. Neydi bu kadar zor olan şimdi düşünüyorum. Yapamadıklarının acısını böyle bastırıyordun belki de... Aslında yaptıkların yeter de artardı bile... 9 yaşıma kadar affedersin iç çamaşırım bile yoktu benim demiştin bir keresinde, okul uniformasının ceketini büyük abinin ceketini bozdurup diktirdiğini anlatmıştın. Yokluktan mı yoksa umursamadıklarından mı bilmiyorum ama liseye kaydolurken bile kahvehanede oturan aynı köylü komsunuzdan velin olman için yardım istediğini anlatmıştın. Babanın imam hatibe gönderme ısrarına uymadığın için zorlu geçmiş bütün okul yılların. Belki bu sebep gözleri buğulu bir çocuk otururdu gözlerine ne zaman baksam. Senin ve annemin gidisiyle anladım gerçekten hayatın ne kadar daha zor olabileceğini
Devamı

Ardic Agaci

Resim
Güneşli bir günde sabah erkenden yollara düşmek, ağaçların, çalıların arasında yürümek, yürümek;  sonra yorulunca bir Ardıç  ağacının gölgesine sığınıp şöyle doya doya su içmek, yorulan ayaklarımı dinlendirmek ve selam verip geçen   rüzgara selam vermek, sanki dokunsam elimin değeceği kadar yakın duran dağları uzun uzun izlemek.... Her sabah ki gibi yataktan kendimi zorla kaldırmaya çalışırken canım birden öyle bir çekti ki anlattigim  resmin içinde bir karakter olmayı ....Anlatmak güç.... Çok öyle ağaç türlerinden anladigim soylenemez  ama Ardıç ağacının benim için yeri ayrıdır. Köyde babaannemin evinin arkasında kocaman bir Ardıç ağacı vardı. Çevresi iki yetişkin insan elele tutuşsalar zar zor  ellerini kavuşturacakları kadar büyük olan  bu ağacın gövdesine destek verilerek yapılan çardağın altında geçerdi hane halkının öğleden sonraları. Ağacın gövdesine çivilenmiş bir kaç kereste parçası mutfak dolabı ve tezgahı niyetine uzun süre kullanıldılar.  Govdesinin buyuk bir parcasi bilm
Devamı