Kirmiziya Agit yada Ode to the Red


Kirmizi bana once hayati hatirlatir, kanin rengi kirmizi oldugundan gerek kirmizi demek can demektir bir bakima... Askin ve tutkunun rengidir ikinci olarak. Ask ve tutku dediysem yalnizca iki insanin arasindaki ask ve tutkudan degil kastim...Yaptigi her isi askla ve sevkle yapmak... Mezar kaziyor gibi degil de cicek dikiyormus gibi yasamak her gunu, her ani... Incitmeye kiymadan dokunmak ellerinle her yere, her kalbe, her bakisa, her sese...Yankilanmasindan korkmadan, fisildamadan konusmak hissettiklerini ve korkmamak derinlerde saklanananlardan yada saklanamayanlardan...  Kirmizi daha baska sonbaharinda rengidir esasinda... Kirmizi elbisesiyle endam eden agaclarin ruzgarda salinislari ne de guzeldir.... Kirmiziyi meyvelerden en cok kiraz da severim bide narda. Kulaklarima kupe yaptigim kirazlar kirmizi, kipkirmizi... Pekmezin icinde kaynatilan ayvanin kirmizisi da baska bir hayalin rengidir adeta. Kirmizi birde gule cok yarisir. Asili, asisiz, kokulu, kokusuz, yabani; hangi cesit hangi ton olsada kirmizi aslinda en cok  gulun rengidir. Kirmizi birde annemin ordugu kirmizi hirkaninda rengi. Illaki kirmizili dugmelerini hatirlamali burda ve kirmizi hirkanin icinde yandan iki orgulu kirmizi tokali kiz cocugu. Ona da selam vermeden gecmek olmaz. En cok kirmizi tokalar yakisir bu kadar uzun orgulere... Anaokulundayken cekilen fotografta 23 Nisan torenindeki karpuz kollu gomlegin altindaki kirmizi etekli kizi da unutmamaliyim. Minik kirmizi cicekli yer sofrasi ve anneannemin kirmizi kadife kapli somya karyolasi... Ne tatli oglen uykulari ve ruyalari barindirirdi oysa ki... Ve kirmizi balon, kirmizi top ve tabiki  kirmizi kalem... Defterin kenarina suslemeleri kim cizerdi o olmasa.... Kirmizi kurdelaya ne demeli peki? Hece hece kelimleri sokerken ogretmen masasinin acik cekmesinden nasil da goz kirpardi bize? Kirmizi sevinc, kirmizi ofke, kirmizi samimiyet ve kirmizi  illa ki hayat demekti. 
Ben bi suredir kirmizimi ariyorum. Her yere ilanlar astim ama goren duyan yok. Artik gelisinden umidim kalmadi. Bir agit yazayim belki benim gibi kaybeden bir baskasi da okur ve anlar ki kirmizi gitti mi geri gelmesi geri getirilmesi cok guc. Yine de goren duyan varsa bi haber ederlerse sevinirim. Nasil mi tanirsiniz benim kirmiziyi. Iste kirmizi, kipkirmizi sorarsaniz fisildar belki adimi...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Umut iyi bir kahvalti, fena bir aksam yemegidir.

Resim
Dun bir kose yazisinda basliktaki cumleyi okudum; biraz keskin ama bir o kadar da dogru bir  tespit sanki. Francis Bacon adli amca zamaninda soylemis bu cumleyi. Bayilirim  filozoflarin sozlerini okumayi bazen. Allah ozel bir yetenek vermis  bu adamlara.  Ozdeyis demisken aklima geliverdi yine. Anneannemden defaaatle duydugum baska bir tespiti. "Akil incir cekirdeginin icinde kizim." derdi ne zaman etrafta birilerinin beklenmedik onun tabiriyle delice bir seyler yaptigini duysak. Cok agladigimi gordugu zamanda soylerdi bu cumleyi, akrabalardan birinin dogum sonrasi gecirdigi bunalim uzerine de, bahce komsumuzun oglunun intihari uzerine de,  hastaligindan dolayi yasadigi izdiraptan aglayan anneme de ve   daha nelere nelere de.... Sadece filmlerde olur dedigimiz ne cok sey yanibasimizda hatta icimizde yasanabiliyor... Cocukken oturdugumuz ve anneannemlerin hala oturduklari mahallede evler tek yada  birkac katli ve  bahceliydi. Kapi komsusu tabirinden cok bahce komsusu tabir
Devamı

YASAMAK ZOR ZANAAT VESSELAM...

Resim
  Nazım Hikmet bu sözü sanki sana yazmıştı babacığım, hayatının mottosuydu adeta. Yalan yok, her konuşmamızda en az birkaç kez "Yaşamak zor zanaat vesselam..." demenden çok da hoşnut değildim. "Ya baba" derdim çoğunlukla, keşke başka bir şey söylesen. Neydi bu kadar zor olan şimdi düşünüyorum. Yapamadıklarının acısını böyle bastırıyordun belki de... Aslında yaptıkların yeter de artardı bile... 9 yaşıma kadar affedersin iç çamaşırım bile yoktu benim demiştin bir keresinde, okul uniformasının ceketini büyük abinin ceketini bozdurup diktirdiğini anlatmıştın. Yokluktan mı yoksa umursamadıklarından mı bilmiyorum ama liseye kaydolurken bile kahvehanede oturan aynı köylü komsunuzdan velin olman için yardım istediğini anlatmıştın. Babanın imam hatibe gönderme ısrarına uymadığın için zorlu geçmiş bütün okul yılların. Belki bu sebep gözleri buğulu bir çocuk otururdu gözlerine ne zaman baksam. Senin ve annemin gidisiyle anladım gerçekten hayatın ne kadar daha zor olabileceğini
Devamı

Ardic Agaci

Resim
Güneşli bir günde sabah erkenden yollara düşmek, ağaçların, çalıların arasında yürümek, yürümek;  sonra yorulunca bir Ardıç  ağacının gölgesine sığınıp şöyle doya doya su içmek, yorulan ayaklarımı dinlendirmek ve selam verip geçen   rüzgara selam vermek, sanki dokunsam elimin değeceği kadar yakın duran dağları uzun uzun izlemek.... Her sabah ki gibi yataktan kendimi zorla kaldırmaya çalışırken canım birden öyle bir çekti ki anlattigim  resmin içinde bir karakter olmayı ....Anlatmak güç.... Çok öyle ağaç türlerinden anladigim soylenemez  ama Ardıç ağacının benim için yeri ayrıdır. Köyde babaannemin evinin arkasında kocaman bir Ardıç ağacı vardı. Çevresi iki yetişkin insan elele tutuşsalar zar zor  ellerini kavuşturacakları kadar büyük olan  bu ağacın gövdesine destek verilerek yapılan çardağın altında geçerdi hane halkının öğleden sonraları. Ağacın gövdesine çivilenmiş bir kaç kereste parçası mutfak dolabı ve tezgahı niyetine uzun süre kullanıldılar.  Govdesinin buyuk bir parcasi bilm
Devamı