Once there was, once there was not-Bir varmis bir yokmus

Instagram'dan uzunca bir suredir takip ettigim ve modern zaman dervislerinden diye nitelendirebilecegim deli-anne.com sitesinin de sahibi Mumine hanimin tavsiyesiyle -Kurtlarla Kosan Kadinlar- kitabini okumaya yeltendim. Yeltendim diyorum cunku oyle kolay okunulasi bir kitap degil kendileri. Amazon'dan fazla incelemeden "Aaa ucuzmus sadece $5." diye aldigim kitap meger travel edition iymis. Hani sayfalari gazete sayfasi ayarinda, yazilari mumkun olan en kucuk font da mini boy kitaplardan. Onceleri hic de okumak icin cazip gelmedi. Simdilerde ara ara okuyorum firsat buldukca.

Konu ne mi? Tabi basliktan da anlasilacagi gibi kadinlar. Kadinliklarla ilgili bir kitap diyince illa ki feminizm akla geliyor. Universite 3. sinifta resmen  tanisitigim bir kavramdir feminizm. Senelerce "erkek Fatma, kucuk avukat, dili pabuc gibi, boyu kadar bi de yerin altinda var bundan", ve en ozlu cumle olan "Suse dusen kiz okuyamaz." cumleleriyle buyumus biri olarak almak zorunda oldugum Feminist Kultur Tarihi dersleri bana cok yabanci gelmemisti. Ne var ki universite sonrasi anlayacaktim kavramsal olanin pratikteki yansimalarini.

Neyse basliga doncek olursam yazar Clarissa Pinkola Estes diyor ki bir varmis bir yokmus paradoksal cumlesiyle baslayan her hikaye dunyalar arasi, hic bir seyin ilk gorundugu gibi olmadigi bir dunyada gectigini anlatir aslinda bize. Bir varmis, bir yokmus dedigimiz ne kadar cok sey var aslinda. Take it for granted yaptigimiz ne cok sey orta dunyanin karanliklarina karisti. Baska dunyalarin masallarindaki kahramanlarin basina gelir diye dusundugumuz ne cok sey  artik olagan hale geldi.

Kadinlar olarak bize bahsedilen icgudusel bir cok yetenegi kimi zaman bilincli kimi zaman da yasadigimiz toplumun baskisiyla kaybediyor(mus)uz. Guzellik algisi bunlardan en onemlisi belki de...Devami baska bir zamana kismetse kalsin. Iyi masallar...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Umut iyi bir kahvalti, fena bir aksam yemegidir.

Resim
Dun bir kose yazisinda basliktaki cumleyi okudum; biraz keskin ama bir o kadar da dogru bir  tespit sanki. Francis Bacon adli amca zamaninda soylemis bu cumleyi. Bayilirim  filozoflarin sozlerini okumayi bazen. Allah ozel bir yetenek vermis  bu adamlara.  Ozdeyis demisken aklima geliverdi yine. Anneannemden defaaatle duydugum baska bir tespiti. "Akil incir cekirdeginin icinde kizim." derdi ne zaman etrafta birilerinin beklenmedik onun tabiriyle delice bir seyler yaptigini duysak. Cok agladigimi gordugu zamanda soylerdi bu cumleyi, akrabalardan birinin dogum sonrasi gecirdigi bunalim uzerine de, bahce komsumuzun oglunun intihari uzerine de,  hastaligindan dolayi yasadigi izdiraptan aglayan anneme de ve   daha nelere nelere de.... Sadece filmlerde olur dedigimiz ne cok sey yanibasimizda hatta icimizde yasanabiliyor... Cocukken oturdugumuz ve anneannemlerin hala oturduklari mahallede evler tek yada  birkac katli ve  bahceliydi. Kapi komsusu tabirinden cok bahce komsusu tabir
Devamı

YASAMAK ZOR ZANAAT VESSELAM...

Resim
  Nazım Hikmet bu sözü sanki sana yazmıştı babacığım, hayatının mottosuydu adeta. Yalan yok, her konuşmamızda en az birkaç kez "Yaşamak zor zanaat vesselam..." demenden çok da hoşnut değildim. "Ya baba" derdim çoğunlukla, keşke başka bir şey söylesen. Neydi bu kadar zor olan şimdi düşünüyorum. Yapamadıklarının acısını böyle bastırıyordun belki de... Aslında yaptıkların yeter de artardı bile... 9 yaşıma kadar affedersin iç çamaşırım bile yoktu benim demiştin bir keresinde, okul uniformasının ceketini büyük abinin ceketini bozdurup diktirdiğini anlatmıştın. Yokluktan mı yoksa umursamadıklarından mı bilmiyorum ama liseye kaydolurken bile kahvehanede oturan aynı köylü komsunuzdan velin olman için yardım istediğini anlatmıştın. Babanın imam hatibe gönderme ısrarına uymadığın için zorlu geçmiş bütün okul yılların. Belki bu sebep gözleri buğulu bir çocuk otururdu gözlerine ne zaman baksam. Senin ve annemin gidisiyle anladım gerçekten hayatın ne kadar daha zor olabileceğini
Devamı

Ardic Agaci

Resim
Güneşli bir günde sabah erkenden yollara düşmek, ağaçların, çalıların arasında yürümek, yürümek;  sonra yorulunca bir Ardıç  ağacının gölgesine sığınıp şöyle doya doya su içmek, yorulan ayaklarımı dinlendirmek ve selam verip geçen   rüzgara selam vermek, sanki dokunsam elimin değeceği kadar yakın duran dağları uzun uzun izlemek.... Her sabah ki gibi yataktan kendimi zorla kaldırmaya çalışırken canım birden öyle bir çekti ki anlattigim  resmin içinde bir karakter olmayı ....Anlatmak güç.... Çok öyle ağaç türlerinden anladigim soylenemez  ama Ardıç ağacının benim için yeri ayrıdır. Köyde babaannemin evinin arkasında kocaman bir Ardıç ağacı vardı. Çevresi iki yetişkin insan elele tutuşsalar zar zor  ellerini kavuşturacakları kadar büyük olan  bu ağacın gövdesine destek verilerek yapılan çardağın altında geçerdi hane halkının öğleden sonraları. Ağacın gövdesine çivilenmiş bir kaç kereste parçası mutfak dolabı ve tezgahı niyetine uzun süre kullanıldılar.  Govdesinin buyuk bir parcasi bilm
Devamı