VE NIHAYET: 1Q84





Gecen bahar vizyona giren Hunger Games filminin vizyona giris tarihini iple ceken ve hatta telefona gunluk hatirlatma koyanlari gordukce bende heyecanlamis ama filmi gorunce buyuk bir hayal kirikligina ugramistim. Ayni duyguyu buyuk bir heyecanla okumaya basladigim kitapta da yasadim: 1Q84. Is yerinden hediye olarak verilen NOOK'u (elektronik kitap) elime alinca heyecanla yukleyecegim guncel kitaplari taradim ve o anda bu isimle gozgoze geldim: 1Q84. Georger Orwell'in kitabina gonderme oldugu belliydi ama kitabin 1042 sayfa olmasi ve cok satanlar listesinde ilk siralarda olmasi benim gibi aldigi kitabi cabucak bitiren birine cazip geldi ve online olarak kitabi NOOK'a indirdim ama derler ya 'Ha indirmez olaydim.' diye. Dile kolay 1042 sayfalik ingilizce bir kitap... Kitabin yazari Haruki Murakami enteresan bir teknikle kitabi yazmis. Her sayfada sanki acayip onemli olaylar olacak ve karakterlerin basina gelen olaylari aciklayacak derken- ki karakter isimleri siradan bir okur icin basli basina enteresan(:Aomame, Ushikawa, Fuka-Eri, Tengo Kawana, Tamotsu Fukada, Professor Ebisuno, Komatsu, Tamaru-hic bir sey aciklanmiyor:))  1000. sayfaya geldigimde artik umudu kesmem ragmen yinede bitirmenin verdigi zevki tatmak istercesine sonuncu sayfaya kadar okudum. Kitabin konusu ise  kisaca soyle: Aomame adli bas karakterimiz aslinda acayip yeteneklere sahip kiralik bir katildir. Karisina siddet uygulayan erkekleri kendisine hedef alan Aomame cok zengin bir kadinin emrinde calismaktadir. Aomame'nin ilkokul 4. siniftan beri asik oldugu ama yillarca gorusemedigi Tengo adli bir sevgilisi vardir. Yillarca birbirinden  habersiz bu iki asik iki ayin oldugu cift boyutlu bir dunyada birbirlerini bulmaya calisirken kitap boyunca pozitif mi negatif mi olduklarini bir turlu anlayamadigim cok akilli ama 'ho ho' dan baska cumle konusmayan  'little people' da onlarin pesindedir. Bu  kucuk insanlar olu bir kecinin agzindan cikar ve insanlarin ruhlarini birkozaya hapsederek onlari kopyalamaya baslarlar. . Kopya insan ortaya ciktiginda orjinali bir sekilde yok olur.Bu arada birbirine dusman olan iki farkli orgut, olaganustu yeteneklere sahip bir lider ve bir suru sir. EEE ne mi olur sonra? Onuda okuyun gorun demek isterdim ama bosuna ugrasmayin cunku koca 1040 sayfa aciklama yapmadan dugum dugum ustune dugum atarak bitiyor. Bu arada filmini de yapacaklarmis yakinda...Belki onda uygun bir son yazarlar. Okumayi isteyen olursa lutfen cekinmeyin; odunc isteyebilirsiniz.  

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Umut iyi bir kahvalti, fena bir aksam yemegidir.

Resim
Dun bir kose yazisinda basliktaki cumleyi okudum; biraz keskin ama bir o kadar da dogru bir  tespit sanki. Francis Bacon adli amca zamaninda soylemis bu cumleyi. Bayilirim  filozoflarin sozlerini okumayi bazen. Allah ozel bir yetenek vermis  bu adamlara.  Ozdeyis demisken aklima geliverdi yine. Anneannemden defaaatle duydugum baska bir tespiti. "Akil incir cekirdeginin icinde kizim." derdi ne zaman etrafta birilerinin beklenmedik onun tabiriyle delice bir seyler yaptigini duysak. Cok agladigimi gordugu zamanda soylerdi bu cumleyi, akrabalardan birinin dogum sonrasi gecirdigi bunalim uzerine de, bahce komsumuzun oglunun intihari uzerine de,  hastaligindan dolayi yasadigi izdiraptan aglayan anneme de ve   daha nelere nelere de.... Sadece filmlerde olur dedigimiz ne cok sey yanibasimizda hatta icimizde yasanabiliyor... Cocukken oturdugumuz ve anneannemlerin hala oturduklari mahallede evler tek yada  birkac katli ve  bahceliydi. Kapi komsusu tabirinden cok bahce komsusu tabir
Devamı

YASAMAK ZOR ZANAAT VESSELAM...

Resim
  Nazım Hikmet bu sözü sanki sana yazmıştı babacığım, hayatının mottosuydu adeta. Yalan yok, her konuşmamızda en az birkaç kez "Yaşamak zor zanaat vesselam..." demenden çok da hoşnut değildim. "Ya baba" derdim çoğunlukla, keşke başka bir şey söylesen. Neydi bu kadar zor olan şimdi düşünüyorum. Yapamadıklarının acısını böyle bastırıyordun belki de... Aslında yaptıkların yeter de artardı bile... 9 yaşıma kadar affedersin iç çamaşırım bile yoktu benim demiştin bir keresinde, okul uniformasının ceketini büyük abinin ceketini bozdurup diktirdiğini anlatmıştın. Yokluktan mı yoksa umursamadıklarından mı bilmiyorum ama liseye kaydolurken bile kahvehanede oturan aynı köylü komsunuzdan velin olman için yardım istediğini anlatmıştın. Babanın imam hatibe gönderme ısrarına uymadığın için zorlu geçmiş bütün okul yılların. Belki bu sebep gözleri buğulu bir çocuk otururdu gözlerine ne zaman baksam. Senin ve annemin gidisiyle anladım gerçekten hayatın ne kadar daha zor olabileceğini
Devamı

Ardic Agaci

Resim
Güneşli bir günde sabah erkenden yollara düşmek, ağaçların, çalıların arasında yürümek, yürümek;  sonra yorulunca bir Ardıç  ağacının gölgesine sığınıp şöyle doya doya su içmek, yorulan ayaklarımı dinlendirmek ve selam verip geçen   rüzgara selam vermek, sanki dokunsam elimin değeceği kadar yakın duran dağları uzun uzun izlemek.... Her sabah ki gibi yataktan kendimi zorla kaldırmaya çalışırken canım birden öyle bir çekti ki anlattigim  resmin içinde bir karakter olmayı ....Anlatmak güç.... Çok öyle ağaç türlerinden anladigim soylenemez  ama Ardıç ağacının benim için yeri ayrıdır. Köyde babaannemin evinin arkasında kocaman bir Ardıç ağacı vardı. Çevresi iki yetişkin insan elele tutuşsalar zar zor  ellerini kavuşturacakları kadar büyük olan  bu ağacın gövdesine destek verilerek yapılan çardağın altında geçerdi hane halkının öğleden sonraları. Ağacın gövdesine çivilenmiş bir kaç kereste parçası mutfak dolabı ve tezgahı niyetine uzun süre kullanıldılar.  Govdesinin buyuk bir parcasi bilm
Devamı