Woman Of Steel


Titanic faciasini duymayan ve/veya filmini izlemeyen var midir? Trajikomik ama facialarinda kendi icinde bir popularite siralamasi oluyor. Universitede bir hocamiz Kore savasinda verilen kayiplarinVietnam savasindakilerden cok daha fazla olmasina ragmen Vietnam savasinin hakkinda yapilan sayisiz film, belgesel sayesinde cok daha bilinir oldugundan bahsetmisti. Neyse Titanic'e geri donecek olursam okudugum bir yazi geminin govdesinin sanildiginin aksine alasim bir maddeyle degil de saf celikten oldugundan bahsediyordu. Celik asiri baski neticesi kirilmamis ama esnemis ve iceriye boylelikle tonlarca agirlikta su girmis ve asla batmaz denilen gemi sulara gomulmus. Nerden mi geldi butun bunlar aklima? Zihnimde butun aramalara ragmen olumlu bir dusunceye ve umut kirintisina rastlayamadigim bir gun elimde kasik corba karistiriyorken gozum celik tencereye takildi. Demek ki gerekli baski uygulandiginda celik bile egilip bukulebiliyor. Hani celik gibi sinirleri var denir ya cok sabirli insanlar icin. Iste celik bile dayanamiyor bazen.... Son superman filminin ismiydi galiba ' Man of Steel'. Iste bende bazen kendimi  'woman of steel' rolu yapmaya calisirken buluyorum ve bir kez daha Edward Munch'un 'Scream' indeki adamla selamlasiyorum....Ve siirler okuyorum usulca...

 ADIM SONBAHAR
nasıl iş bu
her yanına çiçek yağmış
erik ağacının
ışık içinde yüzüyor
neresinden baksan
gözlerin kamaşır

 oysa ben akşam olmuşum
yapraklarım dökülüyor
usul usul
adım sonbahar
Atilla ILHAN
“Ben’in sürdürebileceği savaşların en zorlu olan, ben’i an be an başkası olmaya zorlayan bu dünyada, kendinden başka ben olmamak için savaşmaktır ve bu savaş hiç bitmez.”
e.e.cummings

"To be nobody but yourself in a world which is doing its best, night and day, to make you everybody else-- means to fight the hardest battle which any human being can fight, and never stop fighting."
e.e. cummings 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Umut iyi bir kahvalti, fena bir aksam yemegidir.

Resim
Dun bir kose yazisinda basliktaki cumleyi okudum; biraz keskin ama bir o kadar da dogru bir  tespit sanki. Francis Bacon adli amca zamaninda soylemis bu cumleyi. Bayilirim  filozoflarin sozlerini okumayi bazen. Allah ozel bir yetenek vermis  bu adamlara.  Ozdeyis demisken aklima geliverdi yine. Anneannemden defaaatle duydugum baska bir tespiti. "Akil incir cekirdeginin icinde kizim." derdi ne zaman etrafta birilerinin beklenmedik onun tabiriyle delice bir seyler yaptigini duysak. Cok agladigimi gordugu zamanda soylerdi bu cumleyi, akrabalardan birinin dogum sonrasi gecirdigi bunalim uzerine de, bahce komsumuzun oglunun intihari uzerine de,  hastaligindan dolayi yasadigi izdiraptan aglayan anneme de ve   daha nelere nelere de.... Sadece filmlerde olur dedigimiz ne cok sey yanibasimizda hatta icimizde yasanabiliyor... Cocukken oturdugumuz ve anneannemlerin hala oturduklari mahallede evler tek yada  birkac katli ve  bahceliydi. Kapi komsusu tabirinden cok bahce komsusu tabir
Devamı

YASAMAK ZOR ZANAAT VESSELAM...

Resim
  Nazım Hikmet bu sözü sanki sana yazmıştı babacığım, hayatının mottosuydu adeta. Yalan yok, her konuşmamızda en az birkaç kez "Yaşamak zor zanaat vesselam..." demenden çok da hoşnut değildim. "Ya baba" derdim çoğunlukla, keşke başka bir şey söylesen. Neydi bu kadar zor olan şimdi düşünüyorum. Yapamadıklarının acısını böyle bastırıyordun belki de... Aslında yaptıkların yeter de artardı bile... 9 yaşıma kadar affedersin iç çamaşırım bile yoktu benim demiştin bir keresinde, okul uniformasının ceketini büyük abinin ceketini bozdurup diktirdiğini anlatmıştın. Yokluktan mı yoksa umursamadıklarından mı bilmiyorum ama liseye kaydolurken bile kahvehanede oturan aynı köylü komsunuzdan velin olman için yardım istediğini anlatmıştın. Babanın imam hatibe gönderme ısrarına uymadığın için zorlu geçmiş bütün okul yılların. Belki bu sebep gözleri buğulu bir çocuk otururdu gözlerine ne zaman baksam. Senin ve annemin gidisiyle anladım gerçekten hayatın ne kadar daha zor olabileceğini
Devamı

Ardic Agaci

Resim
Güneşli bir günde sabah erkenden yollara düşmek, ağaçların, çalıların arasında yürümek, yürümek;  sonra yorulunca bir Ardıç  ağacının gölgesine sığınıp şöyle doya doya su içmek, yorulan ayaklarımı dinlendirmek ve selam verip geçen   rüzgara selam vermek, sanki dokunsam elimin değeceği kadar yakın duran dağları uzun uzun izlemek.... Her sabah ki gibi yataktan kendimi zorla kaldırmaya çalışırken canım birden öyle bir çekti ki anlattigim  resmin içinde bir karakter olmayı ....Anlatmak güç.... Çok öyle ağaç türlerinden anladigim soylenemez  ama Ardıç ağacının benim için yeri ayrıdır. Köyde babaannemin evinin arkasında kocaman bir Ardıç ağacı vardı. Çevresi iki yetişkin insan elele tutuşsalar zar zor  ellerini kavuşturacakları kadar büyük olan  bu ağacın gövdesine destek verilerek yapılan çardağın altında geçerdi hane halkının öğleden sonraları. Ağacın gövdesine çivilenmiş bir kaç kereste parçası mutfak dolabı ve tezgahı niyetine uzun süre kullanıldılar.  Govdesinin buyuk bir parcasi bilm
Devamı