Mola Suremiz Dolmustur. Lutfen Yerlerinize Geciniz.


Basliktaki cumleyi hayatinda hic duymayan var midir? Zannetmiyorum. Benim kadar sik duyan kac kisi vardir bilmiyorum  ama hayatimin 3,5 yilini ozetleyebilecek cumlelerden biridir suphesiz. Dile kolay her hafta iki sehir  arasinda gecen, gidis gelis toplam sure  8 saat... Her yolculuk ayri bir macera, ayri bir dram, ayri bir komedi filmi gibiydi aslinda. Fonda calan Ankara havasi esliginde  enteresan cumlelerle bezeli sarkilar, otobusdeki agir kokuyu bastirmak icin kullanilan ama daha agir bir kokuya sahip sprey deodorantlar, keskin aromali ikramlik kahveler, cogunlukla bayat kekler, her mola yerinde sanki butun dunyaya yayin yapiyor  edasiyla yapilan   yuksek sesli anonslar, her kapi acildiginda insanin yuzune vuran  soguk havanin verdigi ferahlik, nerdeyse nefret ettigim ama belki de 15 defadan fazla otobusteki herkesle birlikte mecburen  izledigim yeni cekim  Hababam  Sinifi 3 filmi,  daha sayfalarca yazilacak bir suru sey...  Neler yasanmadi ki o otobuste. Hayatimin en onemli kararini da bir  yolculuk sirasinda aldim, en korkutucu anlarindan birini de yine bir yolculuk sirasinda yasadim.   Hickiriklara bogulup hungur agladigim da oldu, bir daha muhtemelen  hic karsilasmayacagim bir yolcuyla hayatin sirlarini paylastigim da.. 3 cocuguyla birlikte tek koltukta yolculuk etmek zorunda kalan genc kadinin resmi de  hafizamdan hic silinmeyecekler arasinda...
  Bir polisiye dizideki dedektif 'Beyin sonsuz baglantilar kuran bir makinadir.' demisti.  Izleyenlenler bilirler TRT'de aile iliskileriyle ilgili muhtesem bir dizi var. 'Boyle Bitmesin'  Gecen hafta izledigim bolum bir tren yolculugunda bir ailenin yasadiklarini anlatiyordu. Klise belki ama vazgecilmez metafordur hani derler ya :Hayat bir yolculuktur aslinda,  hic bitmeyecek sandigimiz ama bir solukta son istasyona vardigimiz. Bitmeyecegini sandigimiz nice yollar tukendi. Bizim yolculukta bitene kadar 'Carpe Diem' diyelim, vesselam...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Umut iyi bir kahvalti, fena bir aksam yemegidir.

Resim
Dun bir kose yazisinda basliktaki cumleyi okudum; biraz keskin ama bir o kadar da dogru bir  tespit sanki. Francis Bacon adli amca zamaninda soylemis bu cumleyi. Bayilirim  filozoflarin sozlerini okumayi bazen. Allah ozel bir yetenek vermis  bu adamlara.  Ozdeyis demisken aklima geliverdi yine. Anneannemden defaaatle duydugum baska bir tespiti. "Akil incir cekirdeginin icinde kizim." derdi ne zaman etrafta birilerinin beklenmedik onun tabiriyle delice bir seyler yaptigini duysak. Cok agladigimi gordugu zamanda soylerdi bu cumleyi, akrabalardan birinin dogum sonrasi gecirdigi bunalim uzerine de, bahce komsumuzun oglunun intihari uzerine de,  hastaligindan dolayi yasadigi izdiraptan aglayan anneme de ve   daha nelere nelere de.... Sadece filmlerde olur dedigimiz ne cok sey yanibasimizda hatta icimizde yasanabiliyor... Cocukken oturdugumuz ve anneannemlerin hala oturduklari mahallede evler tek yada  birkac katli ve  bahceliydi. Kapi komsusu tabirinden cok bahce komsusu tabir
Devamı

YASAMAK ZOR ZANAAT VESSELAM...

Resim
  Nazım Hikmet bu sözü sanki sana yazmıştı babacığım, hayatının mottosuydu adeta. Yalan yok, her konuşmamızda en az birkaç kez "Yaşamak zor zanaat vesselam..." demenden çok da hoşnut değildim. "Ya baba" derdim çoğunlukla, keşke başka bir şey söylesen. Neydi bu kadar zor olan şimdi düşünüyorum. Yapamadıklarının acısını böyle bastırıyordun belki de... Aslında yaptıkların yeter de artardı bile... 9 yaşıma kadar affedersin iç çamaşırım bile yoktu benim demiştin bir keresinde, okul uniformasının ceketini büyük abinin ceketini bozdurup diktirdiğini anlatmıştın. Yokluktan mı yoksa umursamadıklarından mı bilmiyorum ama liseye kaydolurken bile kahvehanede oturan aynı köylü komsunuzdan velin olman için yardım istediğini anlatmıştın. Babanın imam hatibe gönderme ısrarına uymadığın için zorlu geçmiş bütün okul yılların. Belki bu sebep gözleri buğulu bir çocuk otururdu gözlerine ne zaman baksam. Senin ve annemin gidisiyle anladım gerçekten hayatın ne kadar daha zor olabileceğini
Devamı

Ardic Agaci

Resim
Güneşli bir günde sabah erkenden yollara düşmek, ağaçların, çalıların arasında yürümek, yürümek;  sonra yorulunca bir Ardıç  ağacının gölgesine sığınıp şöyle doya doya su içmek, yorulan ayaklarımı dinlendirmek ve selam verip geçen   rüzgara selam vermek, sanki dokunsam elimin değeceği kadar yakın duran dağları uzun uzun izlemek.... Her sabah ki gibi yataktan kendimi zorla kaldırmaya çalışırken canım birden öyle bir çekti ki anlattigim  resmin içinde bir karakter olmayı ....Anlatmak güç.... Çok öyle ağaç türlerinden anladigim soylenemez  ama Ardıç ağacının benim için yeri ayrıdır. Köyde babaannemin evinin arkasında kocaman bir Ardıç ağacı vardı. Çevresi iki yetişkin insan elele tutuşsalar zar zor  ellerini kavuşturacakları kadar büyük olan  bu ağacın gövdesine destek verilerek yapılan çardağın altında geçerdi hane halkının öğleden sonraları. Ağacın gövdesine çivilenmiş bir kaç kereste parçası mutfak dolabı ve tezgahı niyetine uzun süre kullanıldılar.  Govdesinin buyuk bir parcasi bilm
Devamı