Umut iyi bir kahvalti, fena bir aksam yemegidir.


Dun bir kose yazisinda basliktaki cumleyi okudum; biraz keskin ama bir o kadar da dogru bir  tespit sanki. Francis Bacon adli amca zamaninda soylemis bu cumleyi. Bayilirim  filozoflarin sozlerini okumayi bazen. Allah ozel bir yetenek vermis  bu adamlara.  Ozdeyis demisken aklima geliverdi yine. Anneannemden defaaatle duydugum baska bir tespiti. "Akil incir cekirdeginin icinde kizim." derdi ne zaman etrafta birilerinin beklenmedik onun tabiriyle delice bir seyler yaptigini duysak. Cok agladigimi gordugu zamanda soylerdi bu cumleyi, akrabalardan birinin dogum sonrasi gecirdigi bunalim uzerine de, bahce komsumuzun oglunun intihari uzerine de,  hastaligindan dolayi yasadigi izdiraptan aglayan anneme de ve   daha nelere nelere de.... Sadece filmlerde olur dedigimiz ne cok sey yanibasimizda hatta icimizde yasanabiliyor...
Cocukken oturdugumuz ve anneannemlerin hala oturduklari mahallede evler tek yada  birkac katli ve  bahceliydi. Kapi komsusu tabirinden cok bahce komsusu tabiri daha uygun olsa gerek bu evlerde yasayanlar icin.. Bizim oturdugumuz ev 4 evle bahce komsusuydu. Bunlardan biri olan anneannemlere  bahceden tahta 4-5 basamakli bir merdivenle gidip gelirdik. Alnimda hala o merdivende yasadigim kazadan hatira 4 tane dikis izi muzipce gulumser aynaya baktikca. Ama o kaza baska bir hikayenin konusu.
Diger bir kapi komsumuzun benden yasca bayagi buyuk ogluydu H..... abi. Radyo spikerleri gibi mikrofonik bir sesi oldugunu hatirliyorum. Diger yasca buyuk abilere gore de cok kibar ve nazik  biriydi. En azindan aklimdaki resim de oyle kalmis. Evlerinin arka bahcesinde kocaman bir incir agacinin altinda tel kapili kucuk bir klube vardi. Bize ilginic hikayeler anlatir, bizimle oyun oynardi.  Bir kac arkadasimla beraber orada saklambac oynadigimizi, saka olsun diye bir arkadasin tel kapiyi kapattigini ve bir kac dakikaligina da olsa iceride kapali kaldigimi hatirliyorum. H.... abi cigliklarimizi duyup bizi kurtarmis,  bende 'bir memur cocugu' (!) olmama ragmen avaz avaz bagirdigim icin anneannemden bir temiz azar isitmistim.  Ahhh cocukluk anilari... Ne kadar da gucluler... Iste seneler sonra universiteye giderken o H.... abinin depresyona girip intihar ettigini  ogrenecektim. Nasilini butun detaylariyla ogrenecek, nedenini kimse bilemeyecekti.
Bunun gibi olaylar anneannemi iyice korkutmus olacak ki artik birinin fazla guldugunu, agladigini, uzuldugunu gorse hemen 'Akil incir cekirdeginin icinde' deyiverirdi. Simdi bende ne zaman benzer bir seylere sahit olsam gayri ihtiyari bu cumleyi kuruveriyorum. Siz siz olun akliniza sahip cikin. Ne de olsa 'incir cekirdeginin icinde' .
Icimizdeki filozoflara...

Yorumlar

  1. başlık süpermiş ,akıl sağlığımız korumamız gereken ve özen göstermemiz gereken en büyük nimetlerden..anneanneni anlatan bi kitap yazman için o kadar baskı yaptım yazmadın ama umarım bu blogla az da olsa ihtiyacı karşılarsın :)..bu arada bir de istek yapayım, anneanneden inciler köşesi açsan da sözlü kültürümüzün günden günde kaybolup giden o nadide özdeyişlerini görüp aydınlansak..

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

YASAMAK ZOR ZANAAT VESSELAM...

Ardic Agaci