Nehire Asik, Gole Tutsak

Okuyanlar bilirler Elif Safak'in Ask kitabi  nehire atilan bir tas metaforuyla baslar. Hani  akarsuya atarsin bir tasi, akarsu pek de aldirmaz ne attigina;  zira acelesi vardir, gidip kavusacagi baska bir akarsu, baska bir deniz bekliyordur onu sabirsizlikla. Ama  bir gole atarsaniz tasi aldirmamazlik edemez, once kucuk bir daire olusturur  tasin etrafinda,  sonra baska bir daire, sonra baska bir daire, sonra baska bir tanesi..... Gol eskisi gibi degildir artik. Yas 30'a gelene kadar bir akarsu gibidir coklarimizin hayati;  her an heyecanli, her an telasli, her gun farkli bir hikaye adeta. Atilan taslarin haddi hesabi olmasa da aldirmadan yola devam cunku ulasilacak bir den fazla menzil var; biri olmazsa digerine... Umudu kesmek yok, su dagin arkasi olmazsa digerinin arkasinda bekliyordur baska bir  menzil kollarini uzatmis sana.... Iste hic bitmeyecegini sandigimiz yollar bir gun bitipte coskun akan nehir durgun bir gole donustugunde once durulmanin verdigi dinginlik sonra dinginligin verdigi huzur sonra da huzurun verdigi mutluluk.... Ta ki atilan taslara artik eskisi gibi aldirmamazlik edene kadar... 
 Butun bunlar soze dokulebilenler, peki  kelimlerin kiyafetsiz kaldiklarini kim anlatacak? Asagidaki linki dinleyin. Notalar kelimlerin onune gecebiliyor cogu zaman. Belki onlar daha iyi anlatabilir  nehire asik, gole tutsak olmanin ne demek oldugunu....
 http://www.youtube.com/watch?v=VYCOg-yglNM

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Umut iyi bir kahvalti, fena bir aksam yemegidir.

Resim
Dun bir kose yazisinda basliktaki cumleyi okudum; biraz keskin ama bir o kadar da dogru bir  tespit sanki. Francis Bacon adli amca zamaninda soylemis bu cumleyi. Bayilirim  filozoflarin sozlerini okumayi bazen. Allah ozel bir yetenek vermis  bu adamlara.  Ozdeyis demisken aklima geliverdi yine. Anneannemden defaaatle duydugum baska bir tespiti. "Akil incir cekirdeginin icinde kizim." derdi ne zaman etrafta birilerinin beklenmedik onun tabiriyle delice bir seyler yaptigini duysak. Cok agladigimi gordugu zamanda soylerdi bu cumleyi, akrabalardan birinin dogum sonrasi gecirdigi bunalim uzerine de, bahce komsumuzun oglunun intihari uzerine de,  hastaligindan dolayi yasadigi izdiraptan aglayan anneme de ve   daha nelere nelere de.... Sadece filmlerde olur dedigimiz ne cok sey yanibasimizda hatta icimizde yasanabiliyor... Cocukken oturdugumuz ve anneannemlerin hala oturduklari mahallede evler tek yada  birkac katli ve  bahceliydi. Kapi komsusu tabirinden cok bahce komsusu tabir
Devamı

YASAMAK ZOR ZANAAT VESSELAM...

Resim
  Nazım Hikmet bu sözü sanki sana yazmıştı babacığım, hayatının mottosuydu adeta. Yalan yok, her konuşmamızda en az birkaç kez "Yaşamak zor zanaat vesselam..." demenden çok da hoşnut değildim. "Ya baba" derdim çoğunlukla, keşke başka bir şey söylesen. Neydi bu kadar zor olan şimdi düşünüyorum. Yapamadıklarının acısını böyle bastırıyordun belki de... Aslında yaptıkların yeter de artardı bile... 9 yaşıma kadar affedersin iç çamaşırım bile yoktu benim demiştin bir keresinde, okul uniformasının ceketini büyük abinin ceketini bozdurup diktirdiğini anlatmıştın. Yokluktan mı yoksa umursamadıklarından mı bilmiyorum ama liseye kaydolurken bile kahvehanede oturan aynı köylü komsunuzdan velin olman için yardım istediğini anlatmıştın. Babanın imam hatibe gönderme ısrarına uymadığın için zorlu geçmiş bütün okul yılların. Belki bu sebep gözleri buğulu bir çocuk otururdu gözlerine ne zaman baksam. Senin ve annemin gidisiyle anladım gerçekten hayatın ne kadar daha zor olabileceğini
Devamı

Ardic Agaci

Resim
Güneşli bir günde sabah erkenden yollara düşmek, ağaçların, çalıların arasında yürümek, yürümek;  sonra yorulunca bir Ardıç  ağacının gölgesine sığınıp şöyle doya doya su içmek, yorulan ayaklarımı dinlendirmek ve selam verip geçen   rüzgara selam vermek, sanki dokunsam elimin değeceği kadar yakın duran dağları uzun uzun izlemek.... Her sabah ki gibi yataktan kendimi zorla kaldırmaya çalışırken canım birden öyle bir çekti ki anlattigim  resmin içinde bir karakter olmayı ....Anlatmak güç.... Çok öyle ağaç türlerinden anladigim soylenemez  ama Ardıç ağacının benim için yeri ayrıdır. Köyde babaannemin evinin arkasında kocaman bir Ardıç ağacı vardı. Çevresi iki yetişkin insan elele tutuşsalar zar zor  ellerini kavuşturacakları kadar büyük olan  bu ağacın gövdesine destek verilerek yapılan çardağın altında geçerdi hane halkının öğleden sonraları. Ağacın gövdesine çivilenmiş bir kaç kereste parçası mutfak dolabı ve tezgahı niyetine uzun süre kullanıldılar.  Govdesinin buyuk bir parcasi bilm
Devamı